Through Queer Eyes and Soft Gazes

Diep vanbinnen ben ik me altijd bewust geweest van mijn queer zijn: een afwijking van de norm, een ander soort wezen.

We leven in een wereld gevormd door maatschappelijke verwachtingen en heteronormatieve denkbeelden: een wereld die anders-zijn voortdurend onder een vergrootglas legt, en waarin gemarginaliseerde groepen keer op keer geraakt worden.

In Through Queer Eyes and Soft Gazes onderzoek ik hoe het opgroeien als queer vrouw mijn relatie met mijn lichaam heeft gevormd, en hoe ik me probeer los te maken van de schaamte, afstand en vervreemding die hierbij kwamen kijken.Via fotografie en poëzie zoek ik naar bevrijding: in zachtheid, in intimiteit, in stilte.

Queer intimiteit bleek hierbij een van de grootste rollen te spelen, en in mijn gelijknamige masterscriptie ga ik hier dieper op in. Het onderzoekt focust zich op de rauwe, ongemakkelijke kanten van opgroeien als queer vrouw, maar ook over de kracht, het mooie en de magie die hier uiteindelijk bij horen.

Hoe kijk jij naar je lichaam? En welke invloed heeft het maatschappelijke beeld daarop gehad?

De installatie maakte deel uit van de Graduation Show van het Master Institute of Visual Cultures, lichting 2022.

“the (internalised) homophobia,
it still touches me every day.

though i have slowly accepted my own queerness, more and more -

over the years, the feeling of discomfort still lingers.

it is hidden in small gestures and roaming in large spaces.

it lingers through my body.

i still feel it in spaces, near people
where queerness is not yet fully accepted

i feel it when i watch the news,
i feel it in my veins
i feel it like i feel a bruise
that never really goes away.”